یادداشت پریسا

        کتاب طاعون اثر آلبر کامو برام یکی از اون تجربه‌هایی بود که آدم رو وادار می‌کنه بیشتر از همیشه به زندگی، مرگ و معنا فکر کنه. داستان توی شهری روایت میشه که یه دفعه با شیوع طاعون روبه‌رو میشه و همه چیز از روال عادی خارج میشه. چیزی که بیش از خودِ ماجرای طاعون توجهم رو جلب کرد، رفتار شخصیت‌ها بود؛ این که چطور هرکدوم با وحشت، ناامیدی یا حس مسئولیت روبه‌رو میشن.

کامو بدون این که مستقیم شعار بده، مفهوم پوچی زندگی و در عین حال ارزش مبارزه‌ی انسان‌ها رو نشون میده. توی طول خوندن کتاب حس می‌کردم که انگار دارم مبارزه‌ی خودم با دنیای بی‌رحم رو توی آیینه می‌بینم. قلمش خیلی ساده و در عین حال پرمغزه؛ جوری که نمی‌تونی راحت از کنارش رد بشی.

طاعون برای من فقط یک داستان درباره‌ی یک بیماری نبود؛ یه روایت نمادین بود از مبارزه‌ی ما انسان‌ها با رنج‌هایی که ظاهراً هیچ منطق یا عدالتی پشتشون نیست. انگار می‌گفت زندگی همیشه با درد همراهه، ولی چیزی که مهمه، انتخاب ما توی مواجهه با این درده.

در مجموع خوندن این کتاب رو برای هر کسی که دوست داره یه بار جدی با خودش و معنای بودنش روبه‌رو بشه، واقعاً پیشنهاد می‌کنم.