یادداشت عطیه عیار

                داستانش تو دوره صفویه سروده شده ولی از نظر ماجرا و اتفاقات خیلی شبیه افسانه‌های هزار و یک شب بود. یادمه حدود ده سالگی یه مجموعه کتاب به زبان ساده از هزار و یک شب می‌خوندم اونم خیلی هم با لذت. اما این بار دیگه برام هیچ جذابیتی نداشت. نمی‌دونم مال سن و ساله یا این داستان دیگه خیلی بی‌در و پیکر بود!
نه منطق روایی داشت، نه منطق زمانی. از همه چیز توش بود. جناب شاهزاده بهرام قابلیت اینو داره یه پا سوپرمن باشه برای خودش!
به نظرم چندان هم مناسب نوجوون‌ها نیست. و فکر کنم نوجوون الان اصلا همچین داستانی رو نپسنده و فقط بهش بخنده. خلاصه با خوندن این داستان فهمیدم هر عاشقانه کلاسیکی ارزشمند و کاردرست نیست.