یادداشت الهام قنبری

        غرق شدم
بعد از خوندن این کتاب، یه سوال مهم ذهنم رو درگیر کرده: آیا “خون” تعیین‌کننده‌ی کیفیت روابط ماست؟
 به باور من، صمیمیت و تداوم در روابط، نه از طریق پیوندهای ژنتیکی، بلکه از طریق تلاش آگاهانه برای درک متقابل، همدلی و رشد مشترک به دست میاد. اگه رابطه‌ای به جای آرامش، رنج رو به ما تحمیل می‌کنه، نباید صرفاً به خاطر “خویشاوندی” خودمون رو ملزم به تحمل اون بدونیم. 
 رها کردن روابط ناسالم، به معنای انکار خانواده نیست، بلکه به معنای انتخاب سلامت روان و احترام به خوده. ما حق داریم روابطی رو انتخاب کنیم که بهمون انرژی بدن و باعث رشدمون بشن.