یادداشت نیما اکبرخانی

        یکی از بهترین آثاری بود که تا حالا در مورد دوران حکومت پهلوی ها خوانده ام و امیدوارم از این حرف ابتدای یادداشت ابدا برداشت نکنید که اثر بی نقص است. 
این کتاب با تمرکز بر پهلوی دوم نوشته شده است اما حدود بیست درصد ابتدایی آن در مورد ظهور و سقوط پهلوی اول می باشد.
اثر به شدت قصه محور و داستان گو ست و برای خوانندگانی که از متون خشک و علمی لذت نمی برند بسیار مناسب است.
یک نکته بسیار مثبت هم دارد که واقعا ارزش خواندنش را دو چندان می کند این است که به روانشناسی پهلوی دوم پرداخته و مثل سایر کتب تاریخی مستقیم سر کنش و واکنش های سوژه در عرصه سیاسیت نمی رود. بلکه شخصیتی را روایت می کند از کودکی با تمام ویژگی هایش و این سبب درک عمیق خواننده از چرایی بعضی از عملکردهای سوژه در آینده و عرصه سیاسی می شود.
پژوهش بسیار خوبی هم صورت گرفته و جای تقدیر و تشکر دارد. کتاب در خارج از کشور منتشر شده است و متن آن هم به زبان انگلیسی ست. بعد ترجمه شده و در ایران هم برای انتشارش تلاشی صورت گرفته که شکست خورده و اثر مجوز نشر نگرفته است. بعد از آن خود نویسنده یعنی آقای دکتر عباس میلانی کتاب را به صورت فایل پی.دی.اف در اینترنت و به صورت رایگان برای مطالعه در ایران منتشر نموده است. 
خلاصه که مفتی هم هست ! 
مجوز نگرفتن اما واقعا نکته خاصی نداشت و فقط علاقه نویسنده به مقداری توهین به نظام برآمده از انقلاب بود که به نظر بنده نبود هم واقعا مشکلی پیش نمی آمد. واقعا توهین است و هیچ بحث نظری، تبیینی برای نشان دادن بد بودن نظام بر آمده از انقلاب نکرده است. فقط هرجا به جماعت مسلمین می رسد یک کمی فحش هم نثار می کند و بر می گردد سر داستان خودش. 
خیلی هم مهم نیست واقعا. 
اثر اولین آشنایی بنده با آثار مکتوب ایشان بود و همین هم شد که پس از تمام شدنش سریع رفتم سراغ «معمای هویدا» که مجوز هم دارد و در ایران منتشر شده است. حالا آن را هم خواندم عرض می کنم خدمت شما.