یادداشت فاطمه رحمانی‌فر

        ساده، روان، بی تکلف، بی ریا، به شدت صمیمی، حاوی مقادیر بسیاری از طنز در حد بنز، قدیمی و خاطره انگیز، یادآور روزگار خوش دور هم بودن و خیلی خوبی‌های دیگه! 
ولی چون صوتی گوش دادم از دیدن کلمات و جملات محروم بودم. با این حال به خوبی می‌شد لحن شخصیت‌ها و شخصیت پردازی فوق العاده، زبان ساده‌ و روان و خوب جملات، شروع و پایان مناسب کتاب و تحول شخصیت محسن رو تشخیص داد. 
یکی از چیزایی که برام قابل توجه بود عوض شدن زبان داستان و نزدیک شدن اون به لحن یه پسر ۱۸ ساله بود. نسبت به جلدهای قبلی می‌شد بزرگ بودن لحن شخصیت رو دید و این مهارت نویسنده رو نشون می‌داد. 
به هر حال که اصلا ضرر نمی‌کنید  بخونیدش. تازه دلتون هم براش تنگ میشه. من که از همین حالا دلم می‌خواد دوباره گوشش بدم.