یادداشت مهدی باقری

        سومین کتاب صفر چهار 
حال که در دهه‌ی پنجم پس از انقلاب 1357 قرار داریم، هر روز قصه‌های بیشتری که رنگ و بوی تاریخ چند دهه‌ی گذشته را در خود دارند، نوشته و منتشر می‌شوند. داستان‌هایی بر محور شور جوانی، عشق و سیاست که روایتگر جزئیاتی از ذهن و زبان و زندگی و زمانه‌ای دارد که هرچند روزگاری نوشتن ازآن سخت بود ولی هرچه بیشتر می‌گذریم، هم راحت‌تر می‌شود درباره‌اش نوشت و هم می‌توان دقیق‌تر به همه‌ی جوانبش نظر انداخت. کتاب «جان کندن» یکی از همان داستان‌های عاشقانه‌ی این سال‌هاست که دختر و پسری در گیرودار درس و سیاست و مبارزه، می‌خواهند عشق هم بورزند که به نظر می‌رسد اینها در یک مسیر نیستند، لااقل برای قهرمانان رمان «مهدیس غنی‌زاده». خواندن رمان‌ها و داستان‌هایی با قهرمانان انقلابی چپ که آرمان‌های بزرگی در سر داشته‌اند و همواره خودشان و عشق‌هایشان در تراژدی غوطه‌ور شده‌اند، جذابیت‌های خودش را دارد که فارغ از سوگیری نویسنده‌‌های این داستان‌ها، می‌توان به مثال تجربه‌ای داستانی پیرامون تاریخ عجیبی که بر ما گذشته و چیز چندانی از آن نمی‌دانیم، نگاه کرد، شاید بتوانیم به هر جان کندنی که شده از آن به سلامت عبور کنیم
پرش داستان زیاده اگر خواننده حواس جمع نباشد، سیر دستان از دستش می رود