یادداشت مرضیه حق خواه

        این کتاب را طی چند شب برای بچه‌ها خواندم. البته کتاب اسمش عوض شده و با سروشکلی جدید چاپ شده است. با عنوان *نامه‌های مهدیار به فرمانده*. اینکه داستان کتاب خیلی رو و مستقیم است بماند. شخصیت کتاب هم که پسری ۱۳ ساله است اصلا رفتارش به پسرهای نوجوان نمی‌خورد. اصلا فضای داستان خیلی بچگانه‌تر است و به درد زیر ده سال می‌خورد. من برای دختر ۹ ساله و پسر ۶ ساله‌ام خواندم. نکات خوبی دارد که همان چیزهایی است که شاید ما پدر و مادرها گاهی با بچه‌هایمان مخصوصا در این روزها درباره‌شان صحبت می‌کنیم. حالا چه اشکالی دارد آن را در قالب کتاب داستان برای بچه‌ها بخوانیم؟ 
 در کل برای کسی که با کتاب داستانهای خیلی مستقیم مشکل دارد توصیه نمی‌کنم...