یادداشت زهرا توکلی

        داستانی قدیمی که برایش آهنگ‌ها و اپراها ساخته شده و به نظرم برای غربیان یک ‌جور نوستالژی دارد. قطعا مثل هر داستان قدیمی نسخه‌های مختلفی دارد و  ویژگی خاص این نسخه، تصویرگری زنده و پر از جزئيات و کاملا منطبق بر داستان است. 
جان گرفتن اسباب‌بازی‌ها و وارد شدن  صاحب اسباب‌بازی به  دنیای آن‌ها و  تاثیرگذاری در آن دنیا همه در تخیلات کودکی هفت ساله  کاملا قابل باور است و خیلی‌جاها بار طنز زیادی  همراه دارد.  در عین حال چون داستان خیلی قدیمی است مظاهر مردسالاری در داستان دیده می‌شود. مثلا شاه هوس خوردن سوسیس می‌کند و ضیافتی برپا می‌کند و ملکه با دست خود سوسیس درست می‌کند اما هنگام درست کردن سوسیس ملکه موش‌ها به سراغش می‌آيد و تقاضا می‌کند از چربی جزغاله به او و خانواده‌اش‌ هم بدهد. ملکه اینقدر در این بذل و بخشش زیاده‌روی می‌کند که چربی برای سوسیس‌‌هایش کم می‌آيد. شاه سر میز شام از ناراحتی از هوش می‌رود و وقتی به هوش می‌آيد با زحمت می‌گوید:"آه چربی بسیار کم" و ملکه از این که خاطر ملوکانه شاه به این دلیل مکدر شده از حال می‌رود😂 و بماند که سوسیس هم از بهترین خوک‌های خودداری سلطنتی درست شده و خب در فرهنگ ما خیلی امر قریب به ذهنی نیست .
به نظرم خواندن این کتاب را به کودکان بالای ده سال می‌توان پیشنهاد داد و بعد از آن درباره فرهنگ و تغییرات آن در طول زمان   و تفاوت‌ها و شباهت‌های فرهنگی گفتگو کرد.