یادداشت حامدنیرو

        نسخه‌ای که من خوندم، از نشر نوای مکتوب با ترجمه م.عمرانی بود.
حجم سانسورها (طبیعتا به خاطر ساختار و جنس داستان) به شدت بالا بود و در جاهایی واقعا گیج شدم‌ و نفهمیدم چه اتفاقی افتاده.
اما قبلش یه چیزی رو باید بگم.‌ نشر نوای مکتوب که کمتر شناخته شده هستش، چندین ساله که نسبتا تخصصی سراغ کارهای موراکامی رفته و در کنار کتابسرای نیک و چشمه و ثالث، بیشترین ترجمه رو از آثارش داره.
و مزیتی که نسبت به نشرهای مشهورتر که حساسیت روشون بالاتره داره اینه که قطعه‌ای که قراره سانسور بشه رو کامل حذف نمیکنه، و یه جوری به خواننده کُد میده که بفهمه اینجا، قرار نیست دقیقا اینی باشه که داری میبینی! مثلا اون کلمات‌ و جملات رو ایتالیک میکنه.
ولی خب این در نهایت در جاهای تبدیل به چیزهایی مضحک شده که باید با تمرکز داستان رو خونده باشی و حدس بزنی منظور چیه.
مثلا این کلمات، در کتاب اینطوری ترجمه شدن:
فاحشه، به "احیاگر" ترجمه شده!
سکس داشتن به "هم صحبتی"
خودارضایی به "با خودم بودم"
دوست پسر به "دوست"
و خیلی های دیگه مثل "با او بودم" و "من را در بر گرفت" و از این جور عبارت‌ها.
در نهایت قطعا خاک بر سرمون که مجبوریم این قلع و قمع‌ها رو تحمل کنیم ولی در شرایط موجود من بیشتر ترجمه‌های همین م.عمرانی رو به مهدی غبرایی ترجیح میدم.