یادداشت محمد حسین رضایی

                به نظرم با اختلاف بهترین قسمت این مجموعه، کتاب بازی فرشته بود.

دیوید مارتین شخصیت بسیار ماندگار و ستودنی ای بود برای من. 
نویسنده ای مستعد ولی بد اقبال. کسی که برای تامین مخارج روزانه‌ش باید بنویسه اما نه اونچه که رویای خودش بود! 
مجموعه ای از داستان های سخیف و عامه پسند  تا ناشر بهش خرده پولی بده و بتونه از پس زندگیش بر بیاد. 
و ما در  برهه ای حیاتی از تاریخ اسپانیا همراه این نویسنده میشیم تا فروپاشی یک کشور و یک شخص رو از ابتدا تا انتها دنبال کنیم.

 شخصیت های مجموعه گورستان کتاب های فراموش شده برای من به شدت یادآور کتاب رودین اثر ایوان تورگنیف هستن. 
آدمایی با استعداد های شگرف ولی در لحظه های اشتباهی از تاریخ. جوری که به قول ناباکوف احساس سربار جامعه بودن به اونا دست میده.
و در نهایت همونطور که تورگینف گفت و در این مجموعه هم ثافون داره به ما نشون میده، همین جنس آدم ها هستند که بالاخره همه چیز را  تغییر می‌دهند...