یادداشت محمد حسین طهرانی

        آنچنان که میگویند تکان دهنده نبود
شاید بخاطر  نوع نگاه ایرانی و شرقی ها به مرگ باشد که حرف های تولستوی در این کتاب برای ما نا آشنا نبود.
هنر نمایی نویسنده در شخصیت پردازی و توصیفات بی نظیر است جای حرفی نیست،حتی انتخاب موضوع هم شگفت انگیز است هر کسی نمی‌تواند به مرگ بپردازد اما لایه‌ی سطحی و غربی مرگ بسیار نمایان تر از عمق و مفهوم مرگ است بیشتر انسان را به پوچی دنیا توجه می هد تا مقام مرگ در زندگی انسان.
به هر صورت از خواندن کتاب لذت بردم اما انتظارم بیشتر بود شاید نوشته های قبلی تولستوی توقع مرا بالا برده باشد.
این که تولستوی در اواخر عمر نویسندگی به مفهوم پوچی دنیا می‌رسد و در این کتاب بروز می‌دهد برای نویسنده و خواننده ها بی نظیر است ما هم قبل از این که عمری طی کنیم با خواندن این کتاب میفهمیم که دنیا چه قدر پوچ و بی ارزش و بی مقدار است که ارزشی برای زندگی کردن ندارد مگر برای اندوختن توشه ای برای زندگی ابدی اخروی که اتولستوی در این کتاب  به زندگی ابدی اشاره ای ندارد!!!