یادداشت Amadeus

        «همزاد» داستایوفسکی مثل دیدن کابوسی بیدار است؛ جایی که واقعیت و هذیان در هم می‌روند. گالیادکین، کارمند خجالتی و عصبی، ناگهان با نسخه‌ی دیگری از خودش روبه‌رو می‌شود—نسخه‌ای پررو، بی‌پروا و موفق‌تر.

این داستان کمتر درباره‌ی دو نفر است و بیشتر درباره‌ی شکاف درون انسان؛ ترس از دیده‌شدن، از دست دادن جایگاه و جنگ با همان جنبه‌هایی از خودمان که دوست نداریم. «همزاد» حس اضطرابی دارد که آرام نمی‌گذارد و انگار می‌پرسد: اگر خودت را روبه‌رو ببینی، با کدامت دست می‌دهی و از کدامت فرار می‌کنی؟