یادداشت عین جوادزاده

        این جلد فضای متفاوتی داره چون به‌صورت نامه‌نگاری و یادداشت‌های آنی نوشته شده. آنی حالا توی سامرسايد معلم مدرسه‌ست و داره با آدم‌های جدید و چالش‌های تازه دست‌وپنجه نرم می‌کنه. سبک نامه‌ها باعث شده ما مستقیم‌تر با احساسات و نگاه آنی آشنا بشیم و همین صمیمیت رو بالا می‌بره. مونتگومری این‌جا حسابی از طنز و شوخ‌طبعی استفاده کرده؛ رابطه‌ی آنی با همکارها و شاگردها هم پر از لحظه‌های بامزه‌ست.
اما از نظر ساختار داستان، بعضی قسمت‌ها کمی پراکنده و اپیزودیکه—یعنی بیشتر شبیه چند داستان کوتاه متصله تا یک روایت یکپارچه. همین باعث می‌شه بعضی خواننده‌ها حس کنن انسجام جلدهای قبل رو نداره. با این حال، شخصیت‌های فرعی عجیب‌وغریب و گفت‌وگوهای بامزه، جذابیت خودش رو داره و باعث می‌شه کتاب همچنان گرم و لذت‌بخش باشه.


نمرهٔ کلی: ⭐ ۳.۸ از ۵ — صمیمی و بانمکه، ولی انسجام جلدهای قبلی رو نداره.

شخصیت‌ها: ⭐ ۴ — آنی همچنان درخشان و شخصیت‌های فرعی سرگرم‌کننده‌ن.

خط داستانی/پلات: ⭐ ۳.5 — بیشتر اپیزودیکه و یک خط اصلی قوی کمتر حس می‌شه.

سبک و زبان: ⭐ ۴.2 — نامه‌نگاری باعث صمیمیت شده و توصیف‌ها همچنان زیبان.

پیام و فلسفه: ⭐ ۳.9 — درباره‌ی پذیرش دیگران و انعطاف‌پذیری در برابر تفاوت‌هاست.

تازگی و تأثیرگذاری تاریخی: ⭐ ۳.7 — جذابیت خودش رو داره ولی نسبت به جلد اول یا سوم تأثیرگذار کمتری احساس می‌شه.