یادداشت پریسا اسدی

        درود، وقتتون به نیکی.
نقد این کتاب:
- به نظرم نویسنده داره سعی می‌کنه اعتقاداتش رو درقالب وبلاگ‌های شاهی به خواننده بقبولونه، اونم بدون هیچ دلیلی و توضیحی نمی‌ده.
- قلم نویسنده جذاب و گیرا نیست و مکالمه‌ها اصلا آدم رو ترغیب نمی‌کنه تا دنبالشون کنه، چیزی تو داستان نیست که با داستان‌های آبکی فرق داشته باشه و قابل پیش‌بینی نباشه.
+ صفحه‌ی ۲۹ سیاسی حرف زدند و خیلی جسورانه بود، آفرین.
- و اینکه چرا انقدر نویسنده سعی داره شخصیت زن رو بیاره پایین؟ چرا باید انقدر حرف شنوی از شوهرش داشته باشه؟ کی این داستان‌ها رو می‌خونه که نویسنده فقط می‌خواد رو قدرت مرد‌ها تمرکز کنه؟! کل داستان خانم داشتن از همسرشون عذرخواهی می‌کردن، اونم بابت آب نیاوردن واسشون؟!
پیشنهاد نمی‌کنم و به نظرم کتاب‌های قشنگ‌تری هستن برای وقت گذاشتن شما.