یادداشت زهراسادات سجادی‌نیّری

        این عبارت برای توصیفش کفایت میکند:(عاشقش شدم)
عموماً کتاب با ژانر عاشقانه نمیخوام؛ اگر هم بخوانم معمولا جذب نمی‌شوم. اما این کتاب با همه‌ی خوانده‌هایم در این ژانر فرق داشت.
احساسات انسانی درون جملات این کتاب فریاد می‌زدند. 
شخصیت پردازی‌های آن به طوری بود که حس می‌کردم با شخصیت‌هایش هم‌نشینی داشته‌ام.
توصیفاتش ساده، عینی و جذب کننده بود.
ولی درمورد پایانش؛ کمی کلیشه‌ای بود. ولی با وجود این کلیشه نظرم تغییری نکرد. نسبت نکات مثبتش بیش از این کلیشه‌ی کوتاه و گذرا بود!
پیشنهاد می‌کنم شما هم مثل من چند صباحی با کنا و لجر هم‌نشینی کنید.