یادداشت
1403/4/21
3.7
26
راستش را بخواهید اگر از من بخواهند در یک جمله موضوع این کتاب را بگویم، نمیتوانم. حتی یک پاراگراف، یا یک متن یک سخنرانی چند دقیقهای یا حتی چند ساعته. من واقعا نمیدانم موضوع این کتاب چیست. نقشههایی برای گم شدن را چند ماه پیش شروع کردم، نتوانستم بیشتر از بیست، سی صفحه بخوانم، رهایش کردم. اگر همخوانی با دوستان ناداستان نبود به این زودیها سراغش نمیآمدم؛ اما باز هم دچار همان حس شدم. من اصلا این را نمیفهمم. باز کتاب را رها کردم. بعد از چند روز این بازخورد را از دیگران هم دیدم. خودم را دلخوش کردم به اینکه من در عدم درک این کتاب تنها نیستم. وقتی یک هفته مهلت خواندن کتاب تمدید شد، خودم را مجاب کردم که باید در این فرصت کتاب را بخوانم، به یک روش جدید. البته این روش آنقدرها هم جدید نیست. من اهلش نیستم. من همانقدر که خواندن این کتاب را نمیفهمیدم، شنیدن بقیهی کتابها را هم نمیفهمم. من اهل پادکست و کتاب صوتی نیستم، تمرکزم سریع به هم میخورد و همینطور که داستان پیش میرود، من در ذهنم خودم در دنیای دیگری سفر میکنم. ربکا سولینت دربارهی همهچیز و هیچ چیز صحبت میکند، از طبیعت آمریکا تا سرخپوستها و قبایلی که با استعمارگران اسپانیایی روبرو شدند، از نقشههای ابتدایی از قارهها تا خودکشی یک از دوستانش و حتی حیوانات در خطر انقراض. در همهی اینها انگار میخواست یکچیز را بگوید:" چرا نشانههایی میگذاریم که گم نشویم، گم شدن اشکالی ندارد." البته نمیدانم آن چیزی که من فهمیدم درست است یا نه. من حالا از این کتاب فقط چند مورد که بالاتر نوشتم یادم مانده، و با توجه به اسم کتاب این نتیجهگیری از کتاب را کردم. بهترین بخش کتاب سخن ناشر بود، چرا که با تعریف جستار خیال من را راحت کرد، ایرادی ندارد که این کتاب را درک نمیکنی، اینها تجربیات شخصی نویسنده است و قرار نیست من را متاثر کند، من باید به ساختار مدام در حال تغییر جستار توجه کنم.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.