یادداشت امیر امامی

        مگس‌ها نمایش ارادهٔ آزاد، مسئولیت و ترس از تنهایی است. دو عنصر اول اصلی‌ترین اجزای داستان هستند و گفتگوهای پایانی ژوپیتر و اورِست نمایش آزادی و اراده دربرابر فرار از مسئولیت هستند. اورست جنایت خود را می‌پذیرد و شجاعانه از آزادی بشری خود دفاع می‌کند و ژوپیتر فریبکارانه او را از سرشت آزادش جدا می‌خواهد. چقدر این داستان آشناست و چقدر ضروری است که همه بخوانند. 
خطابه پایانی اورست برای مردم آرگوس، شاید شبیه تصلیب مسیح در فرهنگ مسیحی به نظر آید که با مرگش گناهان بشر را بازخرید اما آنچه اورست را از مسیح مسیحیان جدا می‌کند، همان آزادی‌ و پذیرش مسئولیتی است که سارتر از زبان اورست روایت می‌کند. 
نظمی که قدرت طالب آن است یکی دیگر از بخشهای جذاب این نمایشنامه است که میان ژوپیتر و اژیست (قاتل آگاممنون و غاصب پادشاهی او و مقتول اورست که انتقام پدرش را می‌گیرد) درمی‌گیرد و الحق این گفتگو نیز بسیار آشناست.