یادداشت

        یه برنامۀ رادیویی بود به نام کافه رادیو.
از رادیو جوان پخش می‌شد. مجری‌اش هم مهران دوستی بود.
تو کافه رادیو روزای زوج برنامه کتاب‌خوانی داشتن.
یه کتاب می‌دادن دست مهران دوستی و اون با صدای گرمش قسمت‌های باحالش رو می‌خوند.
یکی از همین کتاب‌ها کتاب خوشه‌های خشم بود. من دقیقا اون موقع کنکوری بودم. میشه سال 91. ظهرا هندزفری می‌ذاشتم تو گوشم و انقدر گوش می‌دادم که گاهی گریم می‌گرفت و گاهی حرص می‌خوردم و از شدن حرص حتی مجبور می‌شدم کنار کتاب های کمک آموزشی‌م شعارای آزادی بخش بنویسم.
از اون موقع چند سال گذشته. اما هنوز اون نوشته‌های کنار کتاب ها کمک آموزشی‌م رو دارم.
هنوز یادمه چی باعث شد تا کنکور تموم بشه حمله کنم به طرف خریدن این کتاب اونم فردای کنکور. و هنوز یادمه صدای گرم مهران دوستی که می‌گفت:
جان اشتاین بک رو باید تو خوشه های خشم شناخت.

الان که این‌ها رو دارم مینویسم دیگه کنکوری نیستم و شاغلم. دیگه برنامه‌ای به اسم کافه رادیو وجود نداره و دیگه مهران دوستی هم بین ماها نیست. اما هنوز خوشه‌های خشم حرف داره برای گفتن به همه.