یادداشت
1403/6/14
4.2
78
همه‌ی کتاب، تک‌گویی و مونولوگ ولی داستایفسکی به قدری درخشان، روی این نوولا کار کرده (مدیون ترجمه‌ی روانِ این اثر هم هستیم.) که آدم خسته نمیشه.
نمی‌تونم از کتاب بگذرم. نمی‌تونم بعضی از پاراگراف‌ها رو فراموش کنم. صفحه‌ی آخرِ کتاب، اشک آدم رو درمیاره. و تو سردیِ ابتدای کتاب و حرارت انتهای قصه رو با تمام وجود می‌چشی. تا هزار سال می‌تونم داستایفسکی، هنرش، قلمش و... رو تحسین کنم. این آدم فراتر از زمانه‌ی خودش بود.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.