یادداشت مبین محمدی

        لایه پنهان..
وقتی اولین بار سراغ آثار تولستوی رفتم، مجذوب جهان داستانی و شخصیت‌هایش شدم؛ اما هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم پشت آن قلمِ پرقدرت، ذهنی تا این اندازه درگیر خودکاوی و تحلیل روانی باشد.
 
حالا که «روان‌کاوی» از نشر پارسه را می‌خوانم، تازه با لایه‌ای روبه‌رو شده‌ام که قبلاً از دیدم پنهان مانده بود؛ این‌جا دیگر خبری از قهرمانان داستانی نیست، بلکه خودِ تولستوی، با تمام تردیدها، وسواس‌ها و کشمکش‌های درونی‌اش روی میز روان‌کاوی نشسته است. 

خواندنش شبیه باز کردن پنجره‌ای به اتاقی‌ست که همیشه درِ آن قفل بوده؛ و پشت آن، نویسنده‌ای را می‌بینی که هم‌زمان قضاوت می‌کند، می‌ترسد، شک می‌کند و می‌جنگد.