یادداشت سیده زهرا گل مکانی

        نوشابه زرد سفرنامه منصور ضابطیان به کاناداست. 
کتاب یک سفرنامه است و شاید روایت های کوتاه جذاب روزنامه طور کنار هم چیده شده 
ضابطیان حداقل توی این کتابش بیش از درگیر شدن با مکان ها و...  لحظاتش با ادم ها ساخته میشه.  انگار سفر اصلیش گفتگو با ادم ها و معاشرت با اونهاست. 

این ویژگی رو وقتی در کسی می بینم
چون خودم ندارمش، یعنی قدرت معاشرت و گفتگوی طولانی سر موضوعات معمولی برام جذابه. به خصوص اگر اون ادم بلد این کار هم باشه.
و البته بیش از معاشرت با کانادایی ها به معاشرت و زیست ایرانیان ساکن کانادا می پردازه که بخشیش کاملا طبیعیه. 

البته چون سفرنامه های دیگه اش رو نخوندم نمیتونم نظر قطعی بدم. در کل کتاب روانی بود. برای وقت هایی که حوصله نداری اما میخوای کتاب بخونی یا برای کسایی که تازه میخوان کتاب خوندن رو شروع کنند پیشنهاد خوبیه.

گرافیک و طراحی خوبی هم داره 
البته من نسخه الکترونیکی خوندم. 

یجاهایی به تاریخچه استعمار و گذشته غارتگران کانادا اشاره میکنه جالب بود. 

و البته یجاهایی هم ریز خییییلی ریز.... 
بگذریم.