یادداشت Sheida Hanafi

        اگر با دیدن انیمه‌ی قلعه متحرک هاول عاشق شخصیت‌ها، داستان احساسی، جادوی بی‌نظیر و فضای گرم و صمیمی‌اش شدید، خب... بهتره توقعاتتون رو پایین بیارید!

دایانا واین جونز در این کتاب تلاش کرده یک داستان فانتزی روایت کنه که پر از طلسم، جادو و شخصیت‌های عجیب‌وغریب باشه، اما چیزی که به دست میارید بیشتر شبیه یک قصه‌ی کودکانه‌ی کش‌دار و کم‌جان از آب دراومده. سوفی که در انیمه شخصیتی قوی، مهربان و دلگرم‌کننده داره، اینجا بیشتر به زنی غرغرو و منفعل تبدیل شده که بیشتر از اینکه مسیر خودش رو پیدا کنه، توی ماجراها سرگردان می‌شه. هاول؟ اونی که توی انیمه جذاب، شوخ‌طبع و دوست‌داشتنیه، اینجا بیشتر شبیه یه جادوگر لوس و بداخلاقه که فقط به ظاهرش اهمیت می‌ده و از مسئولیت‌هاش فرار می‌کنه.

داستان به جای اینکه حس ماجراجویی و جادوی واقعی رو منتقل کنه، بیشتر شبیه یه سری اتفاقات پراکنده و بی‌سر‌وته‌ست که شخصیت‌ها مدام توش در رفت‌وآمد هستن. رابطه‌ی هاول و سوفی؟ نه از اون عشق تدریجی و لطیف انیمه خبریه، نه از اون دیالوگ‌های شیرین و دوست‌داشتنی! بیشتر یه جور سردرگمیه که تا آخر داستان هم خیلی درست جا نمی‌افته.

در کل، اگر دنبال یه داستان پرکشش، احساسی و خیال‌انگیز مثل انیمه هستید، این کتاب احتمالاً ناامیدتون می‌کنه. اما اگه کنجکاوید که ببینید منبع الهام میازاکی چه شکلی بوده (و متوجه بشید که چقدر اون رو به شاهکاری تبدیل کرده!)، شاید خوندنش تجربه‌ی جالبی باشه—البته با این پیش‌زمینه که انتظاراتتون رو خیلی پایین بیارید!