یادداشت مجتبی بنی‌اسدی

        ایده‌ی خوب رمان که با پرداخت به‌نسبت خوب‌تر، عالی شده بود. رنگ‌وبوی ناامیدی که در ابتدای داستان پاشیده می‌شد، رفته‌رفته به امیدواری بدل می‌شد؛ که البته با ریتم داستانی و شخصیت آلن قابل پیش‌بینی هم بود. گرچه هنوز نتوانستم با پابان غافل‌گیرکننده‌اش کنار بیایم.

- برداشت شخصی از گوشه‌ای از داستان: دنیایی که تو بر آن تسلط نداری، می‌تواند پر از خشونت و ناامیدی باشد، اما تو، حالِ خودت تنها و خانواده‌ات را که می‌توانی خوب کنی! و اگر همه اینگونه فکر کنند، دنیا جای بهتری برای زندگی نخواهد بود؟