یادداشت فهیمه حدیدی

        کمی مرورش کردم و حالا می خواهم درباره اش بنویسم!
از همان خط اول چنگی به دلم نزد ، اما با پیش رفتن داستان
به عاشقانه ای تقریبا طنزآمیز، ماجراجویی و ... متوسل شدم تا ادامه‌ بدهم و رمان را کنار نگذارم.

نقطه تمایز کتاب راوی اش بود؛ مرگ!  و اینکه گاهی یادت می رفت‌راوی خود مرگ است نه یک سوم شخص عادی... اما خب در همین پرداختن به مرگ هم نقطه ضعف های پررنگی داشت. انگار جاهایی بود که نویسنده هم فراموش کرده راوی مرگ است!

مسئله آخرش پرداختن به مسائل جنگ جهانی دوم  و یهودی ها در آلمان نازی است. که این قسمت کتاب را هم نه به زیبایی  و نه با بینشی ظریف یا دقت نظری خاص که خیلی بی مایه تر و کم جان تر از چیزی که می توانست باشد تصویر کرده است.

دو و نیم ستاره یعنی نصف. یعنی از خواندنش همانقدر  راضیم که می شد‌از نخواندنش! و البته یک و نیم ستاره اش فقط بخاطر رودی است... از پسرک کله شق با موهای لیمویی اش خوشم میامد