یادداشت سیده زهرا گل مکانی

        دا رو من توی شرایط خاصی خوندم 
فکر می کنم، یعنی مطمئنم کمک الهی بود برام 

همون ایامی که دکتر بابا رو جواب کرد و گفت یک ماه بیشتر زنده نیستن و شدت گرفتن بیماری....
(بعد اون روز بابا حدود ۴ ماه بودن و بعدش)
اون موقع بخاطر حال بابا و حال مامان که دچار فلج عصبی شدن و نمیتونستن کاری انجام بدن، رفتم که مرخصی تحصیلی بگیرم 

شرایط درس خوندنم مدل خاصی بود، بابا دوست نداشتن کار دیگه ای انجام بدم فقط باید کنارشون میبودم وقتی که بیدار بودن. برای همین  غذا درست کردن، مرتب کردن خونه و درس خوندنام و... میشد خواب های کوتاه بابا. دا رو هم توی همون لحظه ها میخوندم....

بهم قوت روحی میداد، راستش وقتی میخوندم دیگه خجالت می کشیدم از کم آوردن حرف بزنم یا....

برای من واقعا فرشته الهی بود که شبیه کتاب دا اومده بود سراغم☺️