یادداشت محمدجواد واحدی

        سلوچ در تمام داستان وجود دارد.
داستانی پرکشش، زیبا و به یادماندنی است که اوج های آن ولو پس از گذشت سالها، در پس ذهن جا خوش کرده اند.
این مدل داستان ها آبرو و شناسنامه ادبیات ایران زمین اند، مانند جنگ و صلح، بینوایان، برادران کارامازوف و ... که شناسنامه و آبروی ادبیات کشور خودشانند.
از جمله کتبی است که علیرغم تلخی داستان، میخواهی بارها لذت مطالعه اش را بچشی.
تنهایی مرگان و دست و پنجه نرم کردن هایش با بدبختی، با کفتارهایی که سالها همسایگی کرده اند و به محض احساس جای خالی سلوچ، جای خودشان را خالی میبینند و میدان داری می‌کنند.