یادداشت mobina

        "همیشه، تنها وقتی عزیزی را از دست می‌دهیم، متوجه می‌شویم آن روزها چقدر زیبا بوده‌اند – روزهایی که هرگز باز نمی‌گردند.
اگر می‌توانستید یک‌بار دیگر با کسی که از دست داده‌اید ملاقات کنید، به او چه می‌گفتید؟"

کتابِ "روح ایستگاه نیشی یویگاهاما" برای من کتابی بود که با خوندنِ خلاصه‌ی داستان و غمگین بودنش، بهش جذب شدم و تصمیم به خوندنش گرفتم؛ و تبدیل شد به یکی از کتاب‌های مورد علاقه‌م و یکی از بهترین کتاب‌هایی که توی این ژانر و امسال خوندم.

این کتاب، داستانی عمیق و تأثیرگذار درباره‌ی فقدان، اندوه و امیده. داستان حول یک حادثه‌ی دلخراش قطار می‌چرخه که در اون بسیاری از مسافران جان خودشون رو از دست می‌دن. خانواده‌ی قربانی‌ها، با شایعه‌ای مواجه می‌شن که اگه به ایستگاه نیشی یویگاهاما برن، می‌تونن با روح عزیزانِ از دست رفته‌شون ملاقات کنن.

یکی از محورهای اصلی داستان، بررسی عمیق احساسات ناشی از فقدانه. نویسنده با مهارت تونسته پیچیدگی‌های احساسی انسان‌ها رو در مواجهه با مرگ عزیزانشون به تصویر بکشه. 
سبک نوشتاری نویسنده در این کتاب، ترکیبی از توصیف‌های دقیق و دیالوگ‌های احساسیه که به خوبی احساسات شخصیت‌ها رو منتقل می‌کنه. نویسنده تونسته فضاهای عاطفی‌ای رو ایجاد کنه که خواننده رو به دنیای شخصیت‌ها نزدیک‌تر می‌کنه؛ و یه سری از دیالوگ‌ها به قدری دردناک و غمگین هستن که انگار، کلِ غمِ دنیا رو بهتون دادن. 

کتاب، در چهار بخش مجزا روایت می‌شه که هرکدوم از اون‌ها دیدگاه شخصی متفاوت، تجربه‌ی مواجهه با مرگ عزیزان و امید به دیدار دوباره‌ی اون‌ها رو بررسی می‌کنه. این ساختار، به خواننده اجازه می‌ده که تراژدی رو از زوایای مختلف درک کنه. همچنین روایت‌ها، از زاویه‌ی دید سوم شخص هستن و خواننده رو به ذهن شخصیت‌ها نزدیک ‌می‌کنه؛ و روایت‌ها عمدا آروم پیش می‌رن تا خواننده رو وادار به همذات‌پنداری با فرآیند طولانیِ سوگواری شخصیت‌ها بکنه.

شخصیت‌‌پردازی کتاب واقعا خوب و قویه و با اینکه کتاب چهار بخش و چهار زاویه‌ی دید متفاوت داشت و هرکدوم شخصیت اصلی خودش رو داشت، تمامی شخصیت‌ها حتی شخصیت‌های فرعی و مکمل، خوب شخصیت‌پردازی شدن و شما می‌تونید کاملا درکشون کنین و باهاشون همراه بشین. یه جاهایی باهاشون بخندین، گریه کنین و حتی عاشق شدنشون رو تماشا کنین. (شخصیت مورد علاقم نموتو بود :(( )

کتاب روند آرومی داره ولی اصلا خسته‌کننده نیست و داستان‌پردازی طوریه که باعث می‌شه بی‌وفقه به خوندن داستان ادامه بدین. و پایانِ داستان پلات توییستی داشت که غم این کتاب رو برای من چندین برابر کرد. :(

در نهایت، "روح ایستگاه نیشی یویگاهاما" انسانی‌ترین تراژدی‌ها رو روایت می‌کنه: تلاش برای ادامه‌ی زندگی پس از شکستن قلب. نویسنده با مهارت، نشون می‌دهه که چگونه امید می‌تونه هم نجات‌دهنده و هم ویرانگر باشه.
روح ایستگاه از اون کتاباست که توی یه شب زمستونی قلبتونو گرم می‌کنه و اشکتون رو در میاره.💘

پ.ن اگر به ژانر رئالیسم جادویی و مجموعه‌ی پیش از آنکه قهوه‌ت سرد شود، علاقه دارین، این کتاب رو دوست خواهید داشت.🦋