یادداشت حسنیه صالحان

        داستانی درباره ی زندگی آدم های روشنفکر از زبان کسی که خود نیز روشنفکر است اما سعی کرده تا خود را تا حدودی از لوازم ظاهری روشنفکری دور نگه دارد.
نویسنده سعی داشته نه به مذمت روشنفکران بپردازد و نه به مدح آنها و تا حدودی در این زمینه قضاوت را به عهده خواننده بگذارد.
داستان از اوج و پایان خوبی برخوردار است و در صفحات آخر خواننده را غافلگیر می سازد.