یادداشت مژده خدابخشی

        چقدر این کتاب واقعی بود! چرا می‌گویم واقعی؟ چون کتاب به انتها رسید اما اوه و راه و رسم زندگی او چنان جایی در ذهنم گشوده که هر آن به آدم‌های سرد و انعطاف ناپذیر اطرافم که فکر میکنم، جنبه ای از اوه را در وجودشان میبینم. 
نویسنده با قلم توانا و چابک خود در ابتدای داستان، خواننده را متوجه پيرمردي میکنند که بی احساس و خشن و حوصله سر بر است و بی دلیل اطرافیان را از خود می راند اما همینطور که در بطن داستان پیش می روی، روی نهفته دیگری نمایان می شود و به راستی که چقدر آدم های این چنینی در اطراف ما زیست می‌کنند 

کتاب را بی نهایت دوست داشتم. اصلا فکرش را هم نمیکردم این شخصیت را بتوانم دوست داشته باشم که حتی در انتها کتاب را با اشک به پایان برسانم...