یادداشت محمدعلی حامدی

        دوتا نکته
یکی هویت انسان بزرگترین مسئله حل نشده
دومی رمان نو و موج ادبی 
............
۱) هویت انسانی از پیچیده ترین مسائلی ست که همچنان هم در نزد اندیشمندان حل نشده از این بابت که این مقوله چگونه تعریف می‌شود آیا اصول خاص خود را دارد آیا برای همه یکسان است قابل تغییر و دگرگونی ست و هزاران سوال دیگر که تا حدودی بدون جواب مانده اند.
اما آنچه در بخشی از این کتاب به آن پرداخت شده برایم جالب و مورد توجه قرار گرفت انگاری که اون اکسیر حیاتی بود که سالها بدنبالش بودم ؛
* هویت انسانی در کودکی پی ریزی می‌شود و تا آخر عمر در تلاش برای ساخت یک ساختمانی بر روی این پی ریخته شده هستیم 
*این پی ریزی اکثرا توسط محیط رشد شکل می‌گیرد و محیط رشد اعم از خانواده،  خوراک فکری و  روحی و غذایی و عاطفی و.... 
=> هرچه در کودکی برای فرد تصویر می‌شود تا به آخر با اون می ماند و تلاش می‌کند اون تصویر را محقق کند 

/ درماندگی ها و فشار های عصبی و روحی در طول زندگی که به فرد وارد می‌شود همگی ناشی از نرسیدن به اون تصویر ساخته شده است

این بود خلاصه ای از هویت انسانی یک سوال عمده وارد می‌شود پس با این تفاسیر من قائل به جبر هستم؟ هم خیر و هم بله 
خیر از این بابت که یک عامل مهم وجود دارد و در چندین مقطع از زندگی محقق می‌شود و آن فرصت رسیدن به خودآگاهی و تامل در خود و مکث در خود 
بله از این بابت که اکثرا باتوجه به جامعه صنعتی حاکم بر جهان این فرصت تامل گرفته می‌شود و همگی بر طبق عادت ها و الگو های از پیش تعیین شده رفتار میکنیم که منشا گرفته از تربیت و نوع رفتار والدین با ما است.
..............
۲) رمان نو چیست؟ یک اطلاع زیبا 
در طی تکامل ادبیات در قرن بیستم یک جریان شکل گرفت بیشتر در فرانسه جهت دگرگونی ادبیات بوجود آمد 
که هرگونه ساختار رمان های متداول از جمله شخصیت پردازی و فضا سازی دقیق و با جزئیات حذف و از اول در وسط داستان پرتاب می‌شویم
در این اثر هم ما گفت و گوی بین من اول و من دوم نویسنده رو شاهدیم که در هر چپتر به یک موضوعی می‌پردازد 
اولی تو خودت را دوست نداری این خودت را دوست نداری یعنی چی؟ وقتی خودت را دوست نداشته باشی مجبوری برای آنهایی که خودشان را دوست دارند کار کنی وقتی خودت را دوست نداری به خودآگاهی نمیرسی و در این چرخه ساخت تصویر ساخته شده برایت می روی 
اینها گوشه مباحث ارائه شده در این کتاب بودند..

براستی ما خودمان را دوست داریم؟
محمدعلی حامدی