یادداشت احمد بابائی

        «کنون امید من کجاست؟ امید مرا که دیدست؟»

📌نوشتن از برخی احساسات، سخت و حتی ناشدنی است. قفس کلمات گاه نمی‌تواند بعضی احساسات عمیق و مبهم را به بند کشد. به یاد ندارم کتابی تا این حد حس و حالم را عوض کرده باشد. کمتر عباراتی می‌توانند انسان را به گریه وادارند. جنس غمی که با ایوب تجربه می‌کنید فرق دارد. غمی است برآمده از آنچه همه چشیده‌ایم؛ البته بسیار بسیار کمتر از ایوب. غمی که خواندن و شنیدنش حداقل من را آرام کرد. اشکی که باید ریخته شود تا غمباد نشود.

🔹اصل متن عهد عتیق که در کتاب آمده،۱۱۵ صفحه است. مابقی اعظم کتاب پیش گفتار و پس گفتار مرحوم هاشمی نژاد است بعلاوه پنج قصه از میان متون کهن پارسی برای مطابقت داستان ایوب. همانطور که مرحوم هاشمی نژاد نوشته: کتاب خوب اصولاً کتابی است که از درآمد و برآمد عاری باشد و تفسیر داستان در خود متن داستان باشد، اما این کتاب از این قاعده مستثنی است. حتماً برای فهم بهتر داستان می‌بایست پیش گفتار مطالعه شود.

🔸پنج داستان انتهایی کتاب، روایت ایوب از منظر مسلمین است از کتب:۱-تفسیر سورآبادی ۲-تفسیر کمبریج ۳-قصص الانبیا ۴-کشف‌الاسرار و عدةالابرار ۵-روض‌الجنان و روح‌الجنان فی تفسیر القرآن

▪️قلم مرحوم هاشمی نژاد قند تمام است. قطعاً سراغ مابقی آثارشان خواهم رفت تا تکرار شود این تجربه‌ی شیرین. روحشان شاد.