یادداشت

        کتاب را به سه قسمت تقسیم می کنم، یک سوم اول کتاب بسیار بامزه بود و کلی خندیدم. یک سوم میانی افت کرد، اما در یک سوم پایانی بهتر شد، هرچند به پای یک سوم ابتدایی کتاب نمی رسید.

در کتاب راه گوش کردم و راوی بسیار خوب اجرا کرد.

حقیقتا امتیاز کتاب سه می تواند باشد، اما دو ستاره دادم چون خیلی زیاد از «ش ر ا ب» و مشتقات آن در داستان صحبت می شود. در کتاب های که قبلاً شنیده یا خوانده بودم، این طور نبود، رعایت فرهنگ ایرانی را می کردند و تا حایی که می شد از واژه «نوشیدنی» استفاده می کردند. شاید جایی لازم باشد به نوع خاصی از «م ش ر و ب» اشاره کرد، اما به طور کلی مشخص بود در تهیه این کتاب کاملاً از رعایت  عرف اجتماعی و مذهبی ایرانی دست برداشته اند و بی قید و آزادانه از این واژه ها استفاده می کنند که آزاردهنده بود. 

در ضمن به طور کلی با وجودی که می دانم فیلمی هم از این کتاب تهیه شده، اصلا وسوسه نمی شوم که بروم و تماشا کنم، همیشه همیشه کتاب بهتر از فیلم است، یعنی وقتی کتاب را می خوانید، دیدن فیلم اصلا راضی تان نخواهد کرد. تصویرسازی ذهنی تان را بهم می ریزد. یا بهتر است بگویم در مورد من این طور است.