یادداشت emir hafez

        اگر فقط یک چیز بخواهم درباره این شماره تراژدی بگویم این است: ممنون بخاطر داستان «جایی که اروپا شروع می‌شود» نوشته یوکو تاوادا، بسیار از خواندن و تجربه کردن آن لذت بردم. اما این شماره متن های واقعا خواندنی دیگری هم دارد.
از متن محسن آزرم که میخ کوب شدن با یک فیلم و دیدن چندباره اش را متصل میکند به تجربه شخصی اش از بیماری دمانس مادرش. یا تجربه زیستن با مادری معلول نوشته سحر آزاد، امکان دیدن جهانی را فراهم می‌کند که کمتر بهش فکر میکنم. و همچنین تجربه عشق و حسرت‌ها در نسل مادربزرگهایمان در نوشته بهار کاتوزی شگفت زده ام کرد. موشکافی اش بسیار به اتنوگرافی شباهت داشت. و درنهایت بسیار از خواندن متنی از حنیف قریشی درباره ارتباطش با پدر رمان نویس ناکامش و تمامی قصه‌هایی که پدرش را از هند به حنیف قریشی در لندن گره زده است. اما این متن فقط درباره قصه های پدر حنیف قریشی نیست، بلکه درباره ارتباط پدرانه نیز هست که بسیار متن را غنا می‌بخشد.