یادداشت کتاب‌فام
1404/4/15
60 صفحه در ۱ ساعت و ۴۵ دقیقه.
در یک مونولوگ ناگسستنی ۶۰صفحه‌ای که در بعدازظهری بین ساعت ۵ تا ۷ بعدازظهر در تراس یک بار در پایتخت ال‌سالوادور و خطاب به شخص نویسنده در جریان است، «ادگاردو وِگا»، راوی کتاب، هر جنبه‌ای از فرهنگ ال‌سالوادور را به مثابه روحی خبیث احضار می‌کند و به سیخ می‌کشد؛ از سیاست‌مدارهایش گرفته تا غذاهای ملی و فوتبالش... و به‌سان یک‌عقده‌گشایی در گلو مانده، روی همه‌چیز بالا می‌آورد. ناسزاهایش به شکل حلقه‌ای از کلمات و عبارات مدام تکرار می‌شوند تا بر انزجار غلیظ او نسبت به همه‌چیز تأکید کند.
خشم و عصبانیت از این رمان تک‌پاراگرافی چکه می‌کند. این کتاب در حقیقت دشنامی‌ست علیه یک کشور، یک شهرستان، علیه یک ملت و حتی خانواده. کتابی که «مویا» پس از نگارش‌اش، به‌خاطر آشوبی که برپا کرد و تهدیدهای جانی که به‌سویش سرازیر شد، مجبور به ترک ال‌سالوادور شد. در کشوری که حکومت‌های نظامی راست افراطی و چریک‌های چپ مسلح در آن شکوفا شده بودند، این رمان که موفق به توهین کردن به آن‌ها شد، چنان تهدیدهایی جای تعجب هم ندارند.
هیچ شخصیت دوست‌داشتنی‌ای در این رمان وجود ندارد، هیچ نشانی از رستگاری در آن یافت نمی‌شود به‌جز البته نسخه‌ای تخیلی از نویسنده‌ای که «وِگا» عقده‌گشایی‌اش را به‌سویش روانه می‌کند.
«ادگاردو وِگا» استاد تاریخ هنری‌ست که پس از گذشت ۱۸سال و مرگ مادرش، برای فروش خانه‌ی مادر و دریافت سهم‌الارثش به سان‌سالوادور بازگشته و مجبور به اقامتی یک‌ماهه در شهر و کشوریست که از آن فرار کرده بوده و هر روز به مدت ۲ساعت به تنها بار قابل تحمل شهر می‌آید و این‌بار البته، «مویا»، دوست قدیمی‌اش را ملاقات می‌کند. «مویا»یی که در تمام طول کتاب ساکت است و وقتی می‌خوانیش، در مقام خوانده هم قرار می‌گیرد.
زخم‌زبان‌ها و ناسزاهای «وِگا»، یک بنای مهیب در کتاب «مویا» برپا می‌کند اما اتهام‌هایش بدون پشتیبانی باقی می‌مانند. سان‌سالوادور یک شهر احمقانه است. چرا؟ چون مردمش احمق‌اند. چرا؟ «وِگا» به این سوال به شکل‌های گوناگون پاسخ می‌دهد که تنها بخشی‌شان هم برای قبول کافی هستند و می‌نویسد و مردمش و فرهنگ‌شان را به خرمگسی تشبیه می‌کند که هر دوثانیه یک‌بار به همان شیشه‌ای می‌خورند که می‌خواسته‌اند ازش عبور کنند و هر دو ثانیه یک‌بار فراموش‌اش می‌کنند.
«انزجار» به‌هیچ‌وجه نوشته‌ای آسان و دلپذیر نیست اما چنان انرژی و انگیزه‌ای در خود دارد که خواننده را تا به‌آخر به‌همراه می‌کشاند.
(0/1000)
نظرات
تاکنون نظری ثبت نشده است.