یادداشت محدثه حسنی

        سلام و نور
همین اول کاری بگم اصلا کتاب نثر روانی نداره ،  خوندن بخش تاریخیش که مربوط به دوران ساسانیان هستش واقعا سخته و پر از تکرار مطالب به شدت خسته کننده  ، افسانه و داستانهای اساطیری از اول تا اخر کتاب  وجود دارند حتی بخشهای تاریخی کتاب مخلوطی از واقعیت و افسانه است تازه واقعی بودنشم پنجاه پنجاهه و فکر میکنم شاهنامه بیشتر به خاطر صنعتهای شعری که درش به کار رفته ارزشمند و نامیه. 

بخشهایی که مربوط به خود فردوسی و زمانه اش بود رو واقعا دوست داشتم . چقدر دلم به درد اومد از برخوردی که سلطان محمود و اطرافیانش با این استاد ادب کردند . 

نمیدونم خوندن خود شاهنامه شیرینه یا به همین سختیه ولی فعلا اصلا دلم نمیخواد برم سمتش .

شاهرخ مسکوب  درسهایی در باب شناساندن شاهنامه دارند که خیلی جالبه تو تلگرام سرچ کنید میاد ، اگر به شاهنامه علاقه دارید حتما بشنوید، ایشون  نتیجه سالها تحقیق و مطالعه شون رو در این درسها در اختیار مخاطب میگذارند که خیلی خیلی ارزشمنده.

خلاصه که نمیگم کتاب ارزش خوندن نداره صد البته که به فهم شاهنامه کمک میکنه ولی پوست منو که کند تا تمام شد امید که شما با خوندنش لذت ببرید .