یادداشت مرتضی

        نسبتاً بهتر از باقی مجموعه جستارهای روایی اطراف بود.
«سخن‌گوی تنبل‌ها» خیلی خوب. نگاه جالبی به چراییِ کارنکردن داشت. «لذت‌های گناه‌آلود» هم جالب بود. خصوصاً اینکه همه‌ی کسانی که اهل مطالعه هستن احتمالاً این احساس را در خودشان یافته اند؛ به این معنا که گاهی آدم کتابی را می‌خواند و اتفاقا خوشش هم می‌آید ولی از آنجا که این کتاب را در جامعه اصطلاحاً زرد می‌دانند، پیش کسی از آن تعریف و تمجید نمی‌کند.

در کل بد نبود.