یادداشت علیرضا شایق

        در ادبیات دوره جاهلی "خنساء" شاعر تراژدی است. شاعری که سوگنامه‌هایش در رثای برادرانش جانسوز و دردناک است. زنان بزرگ‌ترین راویان تراژدی‌های تاریخند. اگر بیان بانوان نبود قهرمانان شهید در طول تاریخ شناخته نمی‌شدند و نام و یادشان بر زبان‌ها نبود. 
"دا" که در زبان زاگرس نشینان لک و لر و کرد به معنای "مادر" است بیانی است حماسی و تراژیک از زبان بانویی پراحساس و شجاع از روزهای آغازین جنگ در خرمشهر و آبادان.