یادداشت محمد حسین رمضانی

        «چرا گریه می‌کنی ?»

تلخ و شور و شیرین و لطیف. رمانی است چند وجهی که با روایت چهار شخصیت‌اش می‌گردد و داستان را شکل می‌دهد. از اسم تلخش باید ترسید. قاعدتا هم با توجه به موضوع‌اش هر آدمی نمی‌تواند بخواندش. مخصوصاً پسر یا دختر نوجوان. حتی مخصوص تر یک دختر نوجوان. بعید نمیدانم که حال دختری در گوشه این کشور با خواندن کمی از این کتاب به هم بخورد. آقای شاه‌آبادی کار را در آورده است و خوب روایت کرده. اگر انقدر ماجرا غمناک نبود می‌گفتم ای کاش رمانی با صفحات بیشتر بود.