یادداشت ضحی مختارزاده

        کتاب خوبی بود. راوی هم صدای خوبی داشت. منتها به نظرم، انتخاب موسیقی در اکثر قسمت ها، خیلی خیلی بد بود، از این نظر که، بیش از آنچه لازم بود موسیقی تلخ یا غم انگیز یا تاریک یا حتی تم ترسناک داشت، به اصطلاح! 
در عین حال خود داستان، اوایل حالت طنز داشت و بعضی جاها هم حال خوب کن بود، ولی در آخر به تراژدی آموزنده تبدیل شد. البته بعدتر که راجع به نویسنده تحقیق کردم، از این که ضدکمونیست بوده، اصلا تعجب نکردم، دقیقاً تم کتاب است.