یادداشت محمدعلی رضاپور

        این کتاب برای من یک کتاب معمولی نبود. انوشه انصاری مدت‌هاست که برایم الگویی تکرارنشدنی و انسانی بزرگ و دوست‌داشتنی است. از آنجایی که این کتاب کم‌یاب است و به راحتی پیدا نمی‌شود(از برادرم ممنونم که آن را به من هدیه داد)، با این‌حال حتما پیشنهاد می‌کنم که آن را بخوانید.
زندگی‌نامه ای که وقتی شروع به خواندنش می‌کنید، ارتباطی که با نویسنده می‌گیرید آن قدر نزدیک و صمیمی است که ممکن است بگویید: چقدر شبیه زندگی ماست! ولی فراز و نشیب‌های زندگی انوشه، مرا درگیر خود کرد. دختری که اراده کرد و رویایش را با سختی‌ها و البته لذت فراوان بدست آورد. البته تنها نبود، رابطه‌ای دیوانه وار عاشقانه بین او و همسرش، و البته خانواده‌اش. دختری ایرانی که عاشق فضا بود و بالاخره به آن رسید. نه، آسان نبود، ولی رسید. این می‌تواند یک الگو برای تمام انسان‌ها چه ایرانی و چه غیرایرانی باشد. من از تمام جزییات کتاب لذت بردم. از همان ابتدایش که زندگی در ایران و شهر مشهد بود، و هرچقدر جلوتر رفت زیباتر شد، مخصوصا اواخرش که توصیف لحظات در فضا و ایستگاه بین المللی فضایی بود. حتما و حتما و حتما، این یکی از کتاب‌هایی‌ست که به هرکس پیشنهاد می‌کنم که بخواند. زیباترین کلماتی که تاحالا دیده بودم، در لوگویی که طراحی کرده بود و به لباس فضانوردی‌اش متصل کرده بود این بود: Imagine, Be the change and Inspire
جملات زیبای پشت جلد را نقل قول می‌کنم:
این رویای من بود...اگرچه روزی جسورانه و خیالی به نظر می‌رسید ولی امروز به واقعیت پیوسته است. اکنون زمین زیر پای من است و من گردش آن را می‌بینم: زمین با تمام مردمانش در سراسر قاره‌ها، حتی هموطنان من در ایران زمین. و این رویا با یک سفر آغاز شد و با نیروی اراده و عشق ادامه یافت. اکنون دیگر غیرممکن برای ما وجود ندارد، فقط می‌باید به رویاها ایمان داشت و با عزمی خلل ناپذیر و یاری از نیروی بی‌بدیل عشق گام برداشت.