یادداشت ملیکا خوش‌نژاد

        چطور ممکنه کسی حدود ۵۰۰ سال پیش آن‌قدر صادقانه نوشته باشه؟ بااینکه با همۀ حرفاش قطعاً موافق نیستم، همین که بدون تلاش برای زینت بخشیدن به باورهایی که در تصور عموم جلوۀ چندان خوشایندی ندارن، صادقانه حرف می‌زنه خیلی به‌دلم می‌نشینه. انگار به هیچ وجه خودش را سانسور نمی‌کنه تا به مذاق کسی خوش بیاد. علاوه‌براین، اینکه دین و اخلاقیات رو از سیاست جدا می‌دونسته واقعاً سزاوار ستایشه. در نهایت دلیل مهمی که ماکیاولی رو همچنان برای من خوندنی می‌کنه اینه که با اینکه داره دربارۀ سیاست و کشورداری حرف می‌زنه، نکاتی که می‌گه در روابط انسانی هم تا حد زیادی صادق هستند و این متنش رو چند لایه و عمیق‌تر از پیش می‌کنه.