یادداشت Siavash Saghati

        کتاب با روابط پیچیده و فکرهای خصوصیِ در هم و آشفته آدم هایی شروع میشه که شوق کشف کردنشون دلیلِ ادامه دادن به خوندن ماجرائه. ماجرایی که رفته رفته شکل آشنایی میگیرد و همین تکراری بودن میتونه  دلیلِ عقب نشینی بعضی خواننده ها از اثر باشه
.
من دوست داشتم همونقدر که افکارِ در هم تنیده و شناور در زمانِ فرزام پخته بود، ماجرا هم حرف بیشتری برای گفتن می داشت و همون قدر که انتخاب اسم داستان من رو به وجد آورد به پشت پرده ی روزهای عکاسی و رابطه بردیا پرداخته می شد تا از این دست اکتشاف ها بیشتر می شد
.
من از لُخت بودن فرزام و آزادیِ نسبی متن در بیان واژه ها خیلی لذت بردم و باید بگم این کتاب به ما گوشزد میکند چقدر مهمه با هم حرف بزنیم و چقدر بلد نیستیم با غیر از هم نسل های خودمون گفت و گو بسازیم. گوشزد میکند از حس هامون باهم حرف بزنیم و مهم تر از اون در زمان درست اینکار رو انجام بدیم