یادداشت سوده عابدی

        اولین کتابی که از امیرخانی خوانده‌ام. حاصل کشف من و دوستم توی کتابخانه دبیرستان. از همان چند خط اول که خواندیم و پرتمان کرد به تهران قدیم، دیگر نتوانستیم کتاب را زمین بگذاریم.
تا سال آخر دبیرستان چندین بار از کتابخانه امانت گرفتم و خواندم. و بالاخره یک نسخه‌اش را برای خودم خریدم.
چه چیزی اینقدر من‌را جذب خودش کرده بود؟
خلوص و جذابیت عشقی که بارها بالا برد و زمین زد و دل شکست تا صاحب‌دل قیمت پیدا کند.
عشقی که نمونه مشابهش را کمتر توی کتاب‌های دیگر دیده‌ام یا اصلا ندیده‌ام.
انگار هربار که این کتاب را می‌خوانم، من هم با شخصیت‌ها بالا و پایین می‌شوم و پخته‌تر بیرون می‌آیم.