یادداشت سَمی

        مفهوم تنهایی طیف معنایی وسیعی دارد. ممکن است این مفهوم به آدمیانی اطلاق گردد که اشتیاق‌شان برای دوست داشتن دیگران در زمان‌های گذشته چندان زخم‌خورده و آسیب‌دیده باشد که دیگر نتوانند به کسی عشق ورزند بی‌آن‌که ضربه‌های روحی گذشته و آلامی را که این اشتیاق قبلاً برای‌شان به بار آورده است احساس کنند. کسانی که چنین مصائبی از عشق کشیده‌اند، بی‌آن‌که بخواهند، احساسات خویش را از دیگران دریغ می‌دارند. این یکی از صور تنهایی است. یکی دیگر از شکل‌های آن، که به معنای محدود کلمه اجتماعی به شمار می‌آید، زمانی سر بر می‌آورد که فردی در جایی زندگی می‌کند یا موقعیتی دارد که بدو اجازه و امکان نمی‌دهد با آنانی که به ایشان احساس نیاز می‌کند دیدار کند. در این مورد و بسیاری موارد مرتبط با آن، مفهوم تنهایی حال و روزِ کسی را در ذهن مجسم می‌سازد که به هر جهت به حال خود رها شده است. چنین کسانی ممکن است در جمع دیگران زندگی کنند، ولی این با دیگران بودن هیچ معنای عاطفی و محبت‌آمیزی برای ایشان ندارد.