یادداشت مهدی

سلام. بله باید تحلیل نمایش رو بخونین. این نمایشنامه در دستهء "آبسورد" می‌گنجه. دو شخصیت اصلی نمایش، در جست‌وجوی هدف از خلقت، و دلیل و معنای حضورشون در این دنیا هستن. Godot، سمبل "God" هست. این دو انسان، انتظار ملاقات و حضور گودوی خودشون رو می‌کشن، اما او نمیاد؛ گویا اصلا وجود نداره که بیاد.

خیلی بدبختن این دو تا. و در نهایت واقعا آدم دلش براشون می‌سوزه‌؛ وضعیتشون رقت‌باره و مضحک. الکی خودشونو مشغول می‌کنن تا اطلاع ثانوی، و  زندگی‌شون سرِکاریه...

در صورتی که در دنیای واقعی مخلوقِ بی‌ خالق که نداریم؛ و انسان همیشه می‌تونه وجود خدای خودش رو احساس کنه و  خداوند با خلیفه قرار دادن او روی زمین به او هدف و عزت بخشیده و او رو لحظه به لحظه هدایت می‌کنه.

تحلیل‌های زیادی داره نمایش. بگردین کلی جزییات درباره‌اش پیدا می‌کنین،  ولی در کل نگاه آبسورد یا پوچ‌گرایی داره که نگاه عقب‌افتاده‌ای هست و رویکردش غلط و ناامیدکننده‌اس  و البته تعجب‌برانگیز!