یادداشت صدیقه واضحی

        مهیای رقصی در برف روایت چند زن از تجربه خودشان و دوستان و اعضای خانواده‌شان در اردوگاه‌های کار اجباری گولاگ اتحاد جماهیر شوروی است.
روایت‌هایی دردناک و گاهی عاری از احساس و برانگیختن حس همدلی که به گمان من ناشی از زجر و رنج فراوانیست که کشیده‌اند... انگار برای ثبت این وقایع و ماندگاریش نیازمند بی‌تفاوتی هم هستیم.
.
عجیب‌ترین چیزی که من در مطالعه این کتاب متوجه شدم اینه که خیلی از لهستانی‌هایی که در دوره جنگ دوم جهانی به ایران اومدن اصلا آواره‌ی جنگی به معنای مرسوم نبودن بلکه لهستانی‌‌هایی بودند که از پیش و در حین جنگ دستگیر شده و در اردوگاه‌های گولاگ بودند و در دوره جنگ به دلیل فشار بین‌المللی روی شوروی، این کشور مجبور شده اونا رو از اردوگا‌های کار اجباری منتقل کنه و آواره بشن سمت ازبکستان و ایران و هند و در نهایت به اروپا برگردند.