یادداشت زهرا رستاد

        _۸_
نجات دهنده آن­‌ها، عذاب دهنده آن‌­هاست!


ابن نمایشنامه سه شخصیت اصلی به نام‌های 《گارسن، اینه و استل》دارد  که بعد از مرگ وارد اتاقی می‌شوند که جهنم آن‌­هاست...

سارتر در این نمایشنامه دوزخ را به شکل یک اتاق تصویر سازی می‌کند و افرادی که مجبورند درکنارهم در این مکان زندگی کنند.
در این جهنم خبری از جلاد و شکنجه نیست بلکه هرکدام از افراد جلاد باقی افراد است..


سارتر معتقده، "اگر روابط‌مان با یکدیگر ناجور و دشوار است فقط این دیگران هستند که می‌توانند جهنم ما باشند زیرا برای شناخت از خودمان دیگران مهم‌ترین چیز هستند...
اگر بکوشیم خود را بشناسیم در اساس از همان شناختی استفاده می‌کنیم که دیگران درباره‌ی ما دارند!"

 با طرز فکر سارتر کاملا موافق نیستم ولی ایده‌‌ی جالبی را اجرا کرده.
همه چیز به کنار ، میل به تایید طلبی و حتی التماس برای آن ،در اینجا و در این حال خیلی درد آور و عجیبه ..