یادداشت مُحیصا

        و با تمام شدن این کتاب پرونده ی سه گانه مجموعه ی شاهزاده مه ثافون بسته شد. شاید دلیل نام گذاری این مجموعه به نام شاهزاده ی مه این باشد که تنها عنصر مشترک  در میان این سه داستان، فضای مه آلود و تاریک و راز آلودشان باشد که در نهایت فضای مه آلود و تاریک جای خودش رو به بارقه های از آفتاب و روشنایی می دهد.
به هر حال، داستان تماشاگر در سایه را هم مثل دیگر کتاب های این مجموعه دوست داشتم  و به نظرم فیلمی  با  اقتباس از این مجموعه می تواند به یاد ماندنی باشد. از آن  دست فیلم هایی که در زندگی هوس کنی چند بار ببینی و دوستشان داشته باشی.
توصیف فضا و تعلیق و شخصیت پردازی ثافون در این داستان را هم پسندیدم.  می شود این کتاب را خواند و نخواهی مانند ایرن در ساحل مرد انگلیسی قدم بزنی ، در خانه ای مشرف به دریا زندگی کنی، در جزیره ای  کوچک به دنبال اسرار فانوس دریایی نباشی و انعکاس عشق را در نگاه دیگری نبینی؟