یادداشت نفیسه سادات موسوی

        تله‌موش مجموعه‌ای از هفت داستان نسبتا کوتاه آگاتا کریستیه که اولیش (یعنی خود داستان تله‌موش) از نمایشنامه‌های جنایی انگلیسی معروفه. خود تله‌موش خیلی خوب و هیجانیه ولی بقیه‌شون متوسط رو به ضعیفن. یدونه‌ش (که اسمش آخرین جلسه بود) انقدر بی سروته و مسخره بود که کاش الکی به این نویسنده عزیز نسبت داده باشنش🤦‍♀🤦‍♀ و بقیه با اینکه ضعیف نبود زیادی سروتهش بهم وصل بود. تا شروع میشد تموم میشد. مخاطب وقت نمی‌کرد با معما ارتباط بگیره و انگار نویسنده می‌خواست زودتر جمع کنه کارو که خب این برای مخاطبی که عادت کرده آگاتا کریستی ۲۰۰،۳۰۰ صفحه بکشوندشون و تو ۱۰ صفحه آخر بکشوندشون سمت حل معما، خیلی ستمه! 

نکته عجیب، ترجمه‌ش بود. مترجم یه سری داستان جنایی رو بسیار ادبی و با واژگان آهنگین و شاعرانه ترجمه کرده بود. آش شله‌قلمکاری بود برا خودش!

از نظر من که #پیشنهاد_نمیشه