یادداشت - Afaagh - :)

        سمفونی مردگان، اثر شگفت‌انگیز و کم‌نظیر عباس معروفی، همچون یک سفر عمیق به دنیای زخم‌ها و حفره‌های وجود انسان است. این رمان با زبان هنری و نثری شاعرانه، روایت‌گر زندگی خانواده‌ای است که در زیر سایه سنگین مصائب و ناکامی‌ها جولان می‌دهند. 

این داستان در بستر زمانی و فضایی غم‌انگیز، با ریشه‌های اجتماعی و فرهنگی عمیق، به تحلیل روح انسان‌ها می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه گذشته و یادگارهای ناپسند آن می‌توانند بر زندگی حال و آینده تأثیر بگذارند. شخصیت‌های متعدد و چند بعدی این اثر، هر یک سمفونی خاص خود را دارند؛ سمفونی از آرزوها، ناکامی‌ها و اندوه‌های بی‌پایان.

محصول این داستان، نه فقط روایت یک خانواده، بلکه تجلی‌گاه تمام جوامع انسانی است که در پی روزنه‌ای برای رهایی از قید و بندهای تحمیلی هستند. معروفی با هنرمندی تمام، توانسته است حالت‌های گوناگون احساس را در دل خواننده برانگیزد، از حزن و اندوه گرفته تا امید و عشق، و بدین‌سان او را به تفکر و تأمل در آیینهٔ زندگی خود وادارد.
سمفونی مردگان، از حیث ساختار و فرم، به شکل ماهرانه‌ای آمیخته‌ای از واقعیت و خیال است، که ریشه در تاریخ و فرهنگ ایران زمین دارد. این اثر همچون آینه‌ای است که زخم‌های عمیق تاریخ را بازتاب می‌دهد و خواننده را به چالش می‌کشد تا به غور و تفکر دربارهٔ ریشه‌های این زخم‌ها و تأثیر آن‌ها بر زندگی خویش بپردازد.
در نهایت، سمفونی مردگان یادآور این نکته است که مرگ نه پایان زندگی، بلکه ادامه‌ای از داستانی است که همچنان باید روایت شود. و این روایت، شاید بیش از هر چیز، به ما یادآوری می‌کند که در میانهٔ همهٔ زخم‌ها، امید همچنان می‌تواند به عنوان یک نیروی زنده و پویا در وجود انسان‌ها جریان داشته باشد.

[ البته این کتاب در حدی که ازش تعریف شنیدم نیست و نخواهد بود.]